Feeding live cultures of Enterococcus faecium and Saccharomyces cerevisiae induces an inflammatory response in feedlot steers

A possibilidade de proibição do uso de antibióticos como promotores de crescimento para animais de produção tem feito com que consumidores e produtores procurem por alternativas. Os probióticos têm se mostrado promissores em cumprir este papel e por esta razão, setenta e nove bezerros da raça Holandesa foram utilizados para avaliar a adição de probiótico constituído por Lactobacillus acidophilus, Enterococcus faecium e Saccharomyces cerevisiae ao aleitamento. Os animais foram distribuídos em um delineamento inteiramente casualizado, com arranjo fatorial de tratamentos 3x2, correspondendo ao tipo de dieta líquida (leite integral, sucedâneo ao 3° dia ou sucedâneo ao 15° dia de idade, com adição ou não de probiótico). O período experimental foi do nascimento até 15 dias após a desmama. O fornecimento de probiótico a bezerros(as) aleitados(as) com sucedâneo a partir dos 3 dias de idade melhorou o ganho de peso (com probiótico=0,22 vs. sem probiótico=0,16 kg dia-1) e conversão alimentar (2,62 vs. 3,85) até a desmama, e conversão alimentar (1,66 vs. 2,03) pós-desmama. Os bezerros aleitados com sucedâneo consumiram mais concentrado em relação aos que receberam leite integral (sucedâneo=0,22 vs. leite=0,19 kg dia-1), mas consumiram menos matéria seca total (0,61 vs. 0,67 kg dia-1) e apresentaram menor peso à desmama (49 vs. 59 kg). Quando o uso de sucedâneo foi iniciado aos 3 dias, os bezerros apresentaram maior consumo de concentrado (sucedâneo aos 3 dias=0,25 vs. sucedâneo aos 15 dias=0,20 kg dia-1) e menor peso à desmama (47,3 vs. 51 kg) em relação aos bezerros aleitados com sucedâneo aos 15 dias.

Download Full-text

Η ανοσολογική απόκριση ολικού ανθρώπινου αίματος σε πρόκληση με στοιχεία του τοιχώματος μυκήτων

10.12681/eadd/37252 ◽

2014 ◽

Author(s):

Σταύρος Αλοΐζος

Keyword(s):

Saccharomyces Cerevisiae ◽

Systemic Inflammatory Response Syndrome ◽

Inflammatory Response ◽

Ex Vivo ◽

Systemic Inflammatory Response ◽

Apache Ii ◽

Apache Ii Score ◽

Gram Negative ◽

Tnf Α ◽

Sigma Chemical

Η σήψη αντιπροσωπεύει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, που σχετίζεταιμε υψηλή θνητότητα και θνησιμότητα, παρατεταμένη παραμονή για νοσηλείαστο Νοσοκομείο, και αυξημένα άμεσα και έμμεσα κόστη. Ειδικά στην ΜΕΘ, ησήψη είναι το πρώτο αίτιο θανάτου. Ακολούθως με τα αποτελέσματα τηςμελέτης Sepsis Occurrence in Acutely Ill Patients (SOAP), 35% των βαρέωςπασχόντων ασθενών αναπτύσσουν σήψη σε κάποιο σημείο της νοσηλείαςτους στην ΜΕΘ, με θανατηφόρες επιπλοκές στο 27% από αυτές, έναποσοστό που πλησιάζει το 50% σε ασθενείς με σηπτικό σοκ. Τα Grampositive[gram (+)] βακτήρια έχουν αναδειχθεί ως το συχνότερο αίτιο λοίμωξηςτων βαρέως πασχόντων ασθενών, ακολουθούμενα από τα gram-negative[gram (-)] βακτήρια και από τους μύκητες, οι οποίοι εμπλέκονται σε περίπου18% των περιπτώσεων.Η ΧΝΑ συχνά επιπλέκεται από λοιμώξεις, ειδικά όταν φτάνει στο τελικότης στάδιο που απαιτεί αιμοδιάλυση. Η θνητότητα των ασθενών με τελικούσταδίου ΧΝΑ είναι περίπου 20%, με τις καρδιαγγειακές παθήσεις και τιςλοιμώξεις να ενοχοποιούνται για το 70% των θανάτων. Η αυξημένη επίπτωσητης σήψης στους ασθενείς με τελικού σταδίου ΧΝΑ είναι πολυπαραγοντική καιαποδίδεται στην ουραιμία, την υποθρεψία, και την διαδικασία αιμοδιάλυσης, ηοποία μπορεί να επηρεάσει πολλαπλώς τόσο την εγγενή όσο και την επίκτητηανοσία. Η υπεργλυκαιμία είναι ένας καλά μελετημένος παράγοντας πουευοδώνει σε λοιμώδεις επιπλοκές. Η διαταραγμένη ομοιόσταση της γλυκόζηςεπηρεάζει πολλές παραμέτρους της ανοσιακής απάντησης,συμπεριλαμβανομένης της εκκρίσεως κυτταροκινών, της λειτουργίας των κυττάρων της ανοσίας και της επιθηλιακής δυσπραγίας. Οι ασθενείς με ΣΔείναι συνήθως εξαιρετικά επιρρεπείς σε λοιμώξεις.Αμέσως μετά μια μικροβιακή προσβολή η φλεγμονώδης απάντησηξεκινάει μετά την αναγνώριση των συστατικών του μικροβιακού εισβολέα. Οικύριες προφλεγμονώδεις κυτταροκίνες είναι ο TNF-α και οι ιντερλευκίνεςIL-6,IL-1β, and IL-8, οι οποίες προωθούν την φλεγμονώδη αντίδραση καιπροκαλούν την εμφάνιση του Συνδρόμου Συστηματικής ΦλεγμονώδουςΑντίδρασης {Systemic Inflammatory Response Syndrome (SIRS)}.Ταυτόχρονα με την προφλεγμονώδη διέγερση, ξεκινάει και ηαντιφλεγμονώδης, η οποία αντιπροσωπεύεται κυρίως από την IL-10. Ηκυριαρχία του προφλεγμονώδους ή του αντιφλεγμονώδους προφίλ σχετίζεταιμε την κλινική έκφραση της λοίμωξης και την έκβαση της σήψης αμφότερα.Η παθογένεση της gram(-) σήψης έχει μελετηθεί εκτεταμένως καιαποδίδεται σχεδόν αποκλειστικά στη δράση του λιποπολυσακχαρίτη(ενδοτοξίνη, LPS) του βακτηριακού τοιχώματος. Το κυτταρικό τοίχωμα τωνμυκήτων αποτελείται από τρείς κυρίως ομάδες πολυσακχαριδών, πολυμερήτης μανόζης (μαννοπρωτεΐνες, 40% της ξηρής μάζας του κυτταρικούτοιχώματος), πολυμερή της γλυκόζης (b-γλυκάνη, 60% της ξηρής μάζας τουκυτταρικού τοιχώματος) και πολυμερή της N-acetylglucosamine (χιτίνη, 2%της ξηρής μάζας του κυτταρικού τοιχώματος). Ανάμεσα σε αυτά οι μαννάνεςέχουν ιδιαίτερη σημαντικότητα, καθώς παρέχουν αντιγονική πολυμορφία καικατέχουν ανοσοδιεγερτικές ιδιότητες.Παρότι είναι βολικό να πιστεύουμε ότι μια κοινή παθογενετική οδόςαποτελεί την βάση σε όλες τις σηπτικές προσβολές, φαίνεται να υπάρχειδιαφορετικότητα ανάμεσα σε διαφορετικά είδη βακτηρίων. Σκοπός της μελέτης: Ο κύριος σκοπός της παρούσης μελέτης είναι νααξιολογήσει την βασική ανοσιακή κατάσταση των ασθενών των ευπαθών σεμυκητιασικές λοιμώξεις, και να αξιολογήσει την ανοσολογική τους απάντησημετά διέγερση με συστατικά του κυτταρικού τοιχώματος των μυκήτων και νασυγκριθεί αυτή η αντίδραση με την αντίδραση υγειών εθελοντών ενηλίκων,χρησιμοποιώντας ένα ex vivo μοντέλο διέγερσης. Ένας δευτερεύων σκοπόςήταν να διαπιστωθεί το εάν αυτέ οι ομάδες ασθενών ευρίσκονται σεκατάσταση ανοσοπαράλυσης, κάτι που αναγνωρίζεται με ολοένα καιαυξανόμενη συχνότητα σε βαριά πάσχοντες ασθενείς.Υλικό και μέθοδος: Μετρήσαμε τα βασικά επίπεδα των κυτταροκινών τουορού καθώς και τα επίπεδα που παρήχθησαν αυτές μετά από ex vivoδιέγερση με μαννάνη σε ολικό αίμα που συνελέγη από 10 υγιείς εθελοντές, 10ασθενείς με τελικού σταδίου ΧΝΑ, 10 ασθενείς με ΣΔ και 10 ασθενείς πουβρίσκονταν στη 2η ημέρα νοσηλείας τους σε ΜΕΘ, οι οποίοι είχαν μη σηπτικόSIRS και είχαν ένα APACHE II score ≥25. Χρησιμοποιήσαμε 100 μg/mlμαννάνης για μια περίοδο επώασης 8 ωρών ώστε να διεγείρουμε 1 ml ολικούαίματος. Τα δείγματα του αίματος συνελέγησαν από περιφερική φλέβα και ηδιέγερση έλαβε χώρα κάτω από τις ίδιες συνθήκες για όλες τις ομάδες μεμαννάνη από Saccharomyces cerevisiae της εταιρείας Sigma Chemical Co.(St Louis, MO, USA). Η μέτρηση των κυτταροκινών έγινε χρησιμοποιώνταςειδικά για το ανθρώπινο είδος εμπορικά διαθέσιμα κιτ με ELISA γιακυτταροκίνες.Αποτελέσματα: Όλες οι ομάδες των ασθενών είχαν υψηλότερες βασικέςτιμές TNF-α, IL-6, IL-1β, και IL-10 συγκρινόμενες με την ομάδα ελέγχου, αλλάμόνο στους ασθενείς της ΜΕΘ οι διαφορές ήταν στατιστικά σημαντικές. Ο λόγος IL-10/IL-6 βρέθηκε 0.33, 0.22 και 0.96 αντίστοιχα στους υγιείς, τουςασθενείς με ΧΝΑ και τους ασθενείς με ΣΔ, και 1.32 για τους ασθενείς τηςΜΕΘ πριν την διέγερση και 0.22, 0.51, 1.21, 2.46 αντίστοιχα μετά τηνδιέγερση. Σε όλες τις εξετασθείσες ομάδες, τα επίπεδα των κυτταροκινώναυξήθηκαν σημαντικά μετά την διέγερση με την μαννάνη, αν και οι βαριάπάσχοντες ασθενείς εμφάνισαν σημαντικά μικρότερη μεταβολή. Δενδιαπιστώθηκε ανοσοπαράλυση σε όλες τις εξετασθείσες ομάδες, αν καιυπήρξε σχετική ανοσοπαράλυση στους ασθενείς με ΣΔ και στους ασθενείςτης ομάδας της ΜΕΘ σύμφωνα με τον λόγο IL-10/Il-6. Επιπλέον, σύμφωνα μετον λόγο IL-10/TNF-α, όλες οι ομάδες ασθενών έχουν υψηλότερη πιθανότηταθανάτου σε σύγκριση με τους υγιείς εθελοντές, με αυτούς της ομάδας τηςΜΕΘ στην κορυφή της επικινδυνότητας και ακολουθούμενους από τουςασθενείς της ομάδας του ΣΔ. Ο λόγος IL-10/TNF-α πριν και μετά από τηνδιέγερση ήταν 0.52/0.35, 0.77/0.64, 0.96/0.91 και 1.46/1.19 για τους υγιείςεθελοντές, την ομάδα της ΧΝΑ, τους ασθενείς με ΣΔ και την ομάδα της ΜΕΘαντίστοιχα.Συμπεράσματα: Οι βαρέως πάσχοντες ασθενείς και δευτερευόντως οιασθενείς με τελικού σταδίου ΧΝΑ καθώς και οι ασθενείς με ΣΔ βρίσκονται σεπροφλεγμονώδη κατάσταση. Η ανταπόκριση των ασθενών με ΧΝΑ και ΣΔστην διέγερση με μαννάνη κρίνεται ως ικανοποιητική και συγκρίνεται με τηναντίδραση των υγειών ενηλίκων, ενώ αυτή των βαρέως πασχόντωνδιαφοροποιείται, πιθανά εξαιτίας της διαφορετικής ανοσολογικής τουςκατάστασης. Οι ασθενείς της ΜΕΘ και δευτερευόντως οι ασθενείς με ΣΔ είχανσχετική ανοσοπαράλυση.

Download Full-text

Neutrophils Are Essential for Rapid Clearance of Enterococcus faecium in Mice

Infection and Immunity ◽

10.1128/iai.00863-08 ◽

2008 ◽

Vol 77 (1) ◽

pp. 485-491 ◽

Cited By ~ 40

Author(s):

Masja Leendertse ◽

Rob J. L. Willems ◽

Ida A. J. Giebelen ◽

Joris J. T. H. Roelofs ◽

Marc J. M. Bonten ◽

...

Keyword(s):

Inflammatory Response ◽

Enterococcus Faecium ◽

Acute Phase Proteins ◽

Progressive Increase ◽

Necrosis Factor Alpha ◽

Amyloid A ◽

Neutropenic Patients ◽

Rapid Clearance ◽

Factor Alpha

ABSTRACT A progressive increase in infections with multiresistant Enterococcus faecium has been reported, especially in cancer patients and neutropenic patients. Despite its increasing importance as a nosocomial pathogen, knowledge of the pathogenesis of E. faecium infections is highly limited. In this study, we investigated the role of neutrophils during peritonitis with subsequent bacteremia caused by E. faecium. Therefore, we depleted neutrophils by intraperitoneal injections of monoclonal antibody RB6-8C5. Mice were followed for 5 days, and the enterococcal outgrowth and inflammatory response were compared between neutropenic mice and immunoglobulin G-injected control mice. Neutropenic mice demonstrated a severe delay in enterococcal clearance from all cultured organs (peritoneal fluid, blood, and lung and liver tissue). In particular, neutropenic mice remained bacteremic for up to 3 days, whereas all nonneutropenic mice had cleared the bacteria from circulation by 2 days. Furthermore, neutropenic mice displayed elevated peritoneal cytokine and chemokine levels 1 day after the infection and attracted fewer macrophages into the peritoneal cavity. In the circulation, a prolonged elevation of tumor necrosis factor alpha, interleukin-6, and the acute-phase proteins serum amyloid A and complement 3 were measured in neutropenic mice. In conclusion, attraction of neutrophils to the primary site of E. faecium infection is important for a rapid clearance of this bacterium, thereby attenuating a systemic inflammatory response.

Download Full-text

Intestinal DCs global gene expression dynamics affected by recombinant baker’s yeasts saccharomyces cerevisiae

10.21203/rs.2.9896/v1 ◽

2019 ◽

Author(s):

Baoquan Han ◽

Tingting Zhang ◽

Xinyi Li ◽

Rui Zhao ◽

Wei Ge ◽

...

Keyword(s):

Gene Expression ◽

Saccharomyces Cerevisiae ◽

Inflammatory Response ◽

Budding Yeast ◽

Global Gene Expression ◽

Transcriptome Profile ◽

Delivery Vehicle ◽

Gene Delivery Vehicle ◽

Gene Expression Dynamics

Abstract Background The baker’s yeast, saccharomyces cerevisiae, has been widely used throughout our daily life in diverse aspects for thousands of years. The saccharomyces cerevisiae was found to specifically target the dendritic cells (DCs) in mammalian with a manner of antigen-receptor interaction as described previously. It is necessary to investigate the effect of the baker’s yeasts on global gene expression dynamics of intestinal DCs and explore the possibilities of using baker’s yeast as gene delivery vehicle to modulate animal’s immune functions Results with a murine oral delivery model in vivo, we confirmed the feasibility of using budding yeast as gene delivery vehicle to the intestinal DCs using the Western blots. We then examined the transcriptome profile of the mouse intestinal DCs upon yeast stimulus. The enrichment analysis of unique transcripts indicated the beneficial role of yeast in modulating the DC-mediated adaptive immunity. Compared with previous study, we also found that a large fraction of the regulated genes is coincident with the response induced by other fungus, suggesting that the budding yeast induces a similar tailored unique genetic re-programming of DCs. Another analysis of transcriptome profile indicated that expression of β-catenin gene significantly changes DCs gene expression related to inflammatory response and cell adhesion. Conclusions Here, we defined the role of budding yeast on global gene expression of intestinal DCs, and confirmed the important role of β-catenin gene on the DCs-related inflammatory response, which provides a framework for the development of mucosa yeast-based DNA vaccine.

Download Full-text

Efeito do Enterococcus faecium e Saccharomyces cerevisiae na resposta imunológica, parâmetros hematológicos e ganho de peso de bezerros alimentados com silagem de milho.

Veterinária e Zootecnia ◽

10.35172/rvz.2019.v26.353 ◽

2019 ◽

Vol 26 ◽

pp. 1-11

Author(s):

Gabriel Vinicius Bet Flores ◽

Gabriela Rodrigues Thomaz ◽

Willi Horner Netto ◽

Patricia Santos Rossi ◽

Felipe Strickler ◽

...

Keyword(s):

Saccharomyces Cerevisiae ◽

Enterococcus Faecium ◽

Saccaromyces Cerevisiae

O uso de probióticos a base de leveduras melhora o ganho de peso e o sistema imunológico de bovinos frente a grandes desafios imunológicos, no entanto permanece a dúvida se seu uso também apresentaria efeito em desafios mais tênues. Desta maneira, o presente trabalho verificou se o uso de probiótico a base de Enterococcus faecium e Saccaromyces cerevisiae via oral interfere na imunidade inata e no peso de bezerros sadios, em fase de crescimento, alimentados principalmente com silagem de milho. Para tanto, 12 bezerros da raça Jersey (120 kg ±50 kg e 4-7 meses de idade), foram alocados nos grupos controle (n=6) ou tratamento (n=6), de acordo com a oferta de probiótico (2g/dia, via oral) durante 45 dias. Nos dias 0, 15, 30 e 45, os animais foram submetidos a pesagens, exames clínicos, e colheita de sangue para realização de hemograma e mensuração do metabolismo oxidativo neutrofílico. Observou-se que, o probiótico promoveu pequeno e pontual incremento na função neutrofilica sanguínea (P=0,10, D15), incremento nos valores de hematócrito e hemoglobina (P=0,03 e 0,05, D45), além de maior ganho de peso nas fases iniciais da administração do suplemento (P=0,05), permitindo concluir que o suplemento é benéfico para animais em fase de adaptação de trocas de dieta e de manejo, mesmo quando estes desafios são tênues.

Download Full-text

Avaliação in vitro da adsorção de aflatoxina B1 por produtos comerciais utilizados na alimentação animal

Arquivos do Instituto Biológico ◽

10.1590/1808-1657000072015 ◽

2017 ◽

Vol 84 (0) ◽

Author(s):

Raizza Eveline Escórcio Pinheiro ◽

Carina Maricel Pereyra ◽

Josyanne Araújo Neves ◽

Rodrigo Maciel Calvet ◽

Julliet Teixeira de Oliveira Santos ◽

...

Keyword(s):

Saccharomyces Cerevisiae ◽

Bacillus Subtilis ◽

Bacillus Licheniformis ◽

Lactobacillus Acidophilus ◽

Oreochromis Niloticus ◽

Enterococcus Faecium ◽

Bacillus Pumilus ◽

Bifidobacterium Bifidum

RESUMO: Objetivou-se avaliar a capacidade de adsorção in vitro de aflatoxina B1 (AFB1) por produtos comerciais utilizados na alimentação animal. Muitas pesquisas estão sendo realizadas para a descontaminação de AFB1 em alimentos. Os produtos comerciais utilizados frequentemente na alimentação de peixes, disponíveis na forma de probióticos, são formados por cepas de bactérias e leveduras utilizadas na maioria dos ensaios de adsorção de micotoxinas. Foram utilizados três produtos comerciais: A, composto por Bacillus subtilis, Bifidobacterium bifidum, Enterococcus faecium e Lactobacillus acidophilus; B, por leveduras secas de Saccharomyces cerevisiae provenientes de cervejaria; e C, por Bacillus subtilis, Bacillus licheniformis e Bacillus pumilus. Cinco suspensões da dose máxima recomendada pelo fabricante de cada produto (0; 25; 50; 75 e 100%) foram testadas contra AFB1 (1000 ng.mL-1) em microtubos para determinação da capacidade de adsorção. Para simular o pH do estômago e do intestino de tilápias do Nilo (Oreochromis niloticus) foram formuladas soluções tampão fosfato salino (PBS), com pH 1,5 e 7,5; respectivamente. Os microtubos foram introduzidos em uma centrífuga com agitação mecânica, a 37ºC por 1 h e depois centrifugados por 10 min a 14.000 rpm; os sobrenadantes foram quantificados por cromatografia líquida de alta eficiência. Os produtos comerciais, nas concentrações máximas, foram capazes de adsorver AFB1 em quantidades de 45,01 a 129,59; 123,90 a 215,59 e 209,98 a 370,73 ng.mL-1, respectivamente. Concluiu-se que todos os produtos comerciais analisados adsorvem AFB1 em condições simuladas de pH gastrointestinal e são candidatos potenciais para adsorção de AFB1 para futuros ensaios in vivo.

Download Full-text

Intestinal DCs global gene expression dynamics affected by recombinant baker’s yeasts saccharomyces cerevisiae

10.21203/rs.2.9896/v3 ◽

2019 ◽

Author(s):

Baoquan Han ◽

Tingting Zhang ◽

Xinyi Li ◽

Rui Zhao ◽

Wei Ge ◽

...

Keyword(s):

Gene Expression ◽

Saccharomyces Cerevisiae ◽

Inflammatory Response ◽

Budding Yeast ◽

Global Gene Expression ◽

Transcriptome Profile ◽

Delivery Vehicle ◽

Gene Delivery Vehicle ◽

Gene Expression Dynamics

Abstract Background The baker’s yeast, saccharomyces cerevisiae, has been widely used throughout our daily life in diverse aspects for thousands of years. The saccharomyces cerevisiae was found to specifically target the dendritic cells (DCs) in mammalian with a manner of antigen-receptor interaction as described previously. It is necessary to investigate the effect of the baker’s yeasts on global gene expression dynamics of intestinal DCs and explore the possibilities of using baker’s yeast as gene delivery vehicle to modulate animal’s immune functions Results with a murine oral delivery model in vivo, we confirmed the feasibility of using budding yeast as gene delivery vehicle to the intestinal DCs using the Western blots. We then examined the transcriptome profile of the mouse intestinal DCs upon yeast stimulus. The enrichment analysis of unique transcripts indicated the beneficial role of yeast in modulating the DC-mediated adaptive immunity. Compared with previous study, we also found that a large fraction of the regulated genes is coincident with the response induced by other fungus, suggesting that the budding yeast induces a similar tailored unique genetic re-programming of DCs. Another analysis of transcriptome profile indicated that expression of β-catenin gene significantly changes DCs gene expression related to inflammatory response and cell adhesion. Conclusions Here, we defined the role of budding yeast on global gene expression of intestinal DCs, and confirmed the important role of β-catenin gene on the DCs-related inflammatory response, which provides a framework for the development of mucosa yeast-based DNA vaccine.

Download Full-text

Development of Bacteriocinogenic Strains of Saccharomyces cerevisiae Heterologously Expressing and Secreting the Leaderless Enterocin L50 Peptides L50A and L50B from Enterococcus faecium L50

Applied and Environmental Microbiology ◽

10.1128/aem.01476-08 ◽

2009 ◽

Vol 75 (8) ◽

pp. 2382-2392 ◽

Cited By ~ 19

Author(s):

Antonio Basanta ◽

Carmen Herranz ◽

Jorge Gutiérrez ◽

Raquel Criado ◽

Pablo E. Hernández ◽

...

Keyword(s):

Saccharomyces Cerevisiae ◽

Enterococcus Faecium ◽

Inducible Promoter ◽

Biologically Active ◽

Structural Genes ◽

Yeast Gene ◽

Secretion Signal ◽

Secretion Vector ◽

Sec System ◽

Direct Processing

ABSTRACT A segregationally stable expression and secretion vector for Saccharomyces cerevisiae, named pYABD01, was constructed by cloning the yeast gene region encoding the mating pheromone α-factor 1 secretion signal (MFα1 s ) into the S. cerevisiae high-copy-number expression vector pYES2. The structural genes of the two leaderless peptides of enterocin L50 (EntL50A and EntL50B) from Enterococcus faecium L50 were cloned, separately (entL50A or entL50B) and together (entL50AB), into pYABD01 under the control of the galactose-inducible promoter PGAL1. The generation of recombinant S. cerevisiae strains heterologously expressing and secreting biologically active EntL50A and EntL50B demonstrates the suitability of the MFα1 s -containing vector pYABD01 to direct processing and secretion of these antimicrobial peptides through the S. cerevisiae Sec system.

Download Full-text

405 Effect of Subacute Ruminal Acidosis (SARA) and Saccharomyces cerevisiae fermentation products on inflammatory responses of dairy cows

Journal of Animal Science ◽

10.1093/jas/skz258.337 ◽

2019 ◽

Vol 97 (Supplement_3) ◽

pp. 164-164

Author(s):

junfei Guo ◽

Hooman Derakshani ◽

Ilkyu Yoon ◽

Khafipour Khafipour ◽

Jan C Plaizier

Keyword(s):

Saccharomyces Cerevisiae ◽

Inflammatory Response ◽

Dairy Cows ◽

Acute Phase ◽

Peripheral Blood ◽

Inflammatory Responses ◽

Acute Phase Proteins ◽

Inflammatory Marker ◽

Fermentation Products ◽

Treatment Groups

Abstract Feeding high-grain diets to dairy cows increases concentrations of acute phase proteins in peripheral blood. This inflammatory response can be reduced by supplementation with Saccharomyces cerevisiae fermentation products (SCFP). It is not clear which cytokines drive this inflammatory response, which organs are inflamed, and how these processes are affected by SCFP. The objectives of this study were to investigate if grain-induced SARA increases the concentrations of the cytokines IL-1β in peripheral blood, and of the inflammatory marker myeloperoxidase (MPO) in rumen papillae of lactating dairy cows, and if these concentrations are affected by SCFP. Thirty-two lactating Holstein dairy cows were randomly assigned to four treatment groups (n = 8) that received a TMR (34.9 %DM NDF, 18.6 %DM starch) supplemented with 1) 140 g/d of ground corn (Control), 2) 126 g/d corn and 14 g/d of Diamond V Original XPCTM (XPC), 3) 121 g/d corn and 19 g/d Diamond V NutriTek® (NTL), and 4) 102 g/d corn and 38 g/d of Diamond V NutriTek® (NTH). SARA challenges were conducted during wk 5 (SARA1) and 8 (SARA2) of lactation by replacing 20% of the base TMR with pellets containing 50% barley and 50% wheat. Blood samples were taken weekly between wk 4 (preSARA1) and wk 9 (postSARA2) for the analysis of IL-1β. Rumen papillae samples were taken during wk 3 (preSARA1) and wk 9 (postSARA2) for the measurement of MPO. SCFP treatment did not affect the concentrations of IL-1β, but the SARA challenges increased this concentration moderately from 9.0 to 12.3 pg/mL (P < 0.05). The concentration of MPO did not differ between preSARA1 and postSARA2, and these concentrations were not affected by SCFP. Results suggest that IL-1β may drive the acute phase response during the SARA challenges, and that these challenges did not cause inflammation of rumen papillae.

Download Full-text