Medienanalyse

Dieses Lehrbuch stellt medienübergreifend unterschiedliche Analysezugriffe vor, so dass der Leser befähigt wird, mediale Kontexte unterschiedlich zu analysieren. Dargestellt am konkreten Beispiel der Fernsehserie Buffy the Vampire Slayer bezieht sich das Lehrbuch ebenso auf die Bereiche Fotografie, Film, Comic oder Computerspiel.

The Sexual Politics of Blood: Theorizing an Ecology of Gendered Animality and Posthuman Possibilities Through Buffy the Vampire Slayer

First airing at the turn of the millennium, Joss Whedon’s Buffy the Vampire Slayer (1997-2003) held primetime slots on the WB Television Network for the first five seasons and the United Paramount Network for the final two. The show has since sustained a significant following among fans and scholarly audiences through its recent migration to online streaming services like Netflix. The considerable media attention garnered by the 20th anniversary of the series premiere demonstrates this continued cultural relevance.¹ Yet the eponymous heroine is—to borrow Buffy’s own words—“carbon dated” (“Welcome to the Hellmouth”). She remains an icon of Girl Power, embodying the distinctive aesthetics and politics of 1990s mainstream feminism—an evident counterweight to the patriarchal hegemony of preceding young-adult supernatural dramas.

The Sexual Politics of Blood: Theorizing an Ecology of Gendered Animality and Posthuman Possibilities Through Buffy the Vampire Slayer

First airing at the turn of the millennium, Joss Whedon’s Buffy the Vampire Slayer (1997-2003) held primetime slots on the WB Television Network for the first five seasons and the United Paramount Network for the final two. The show has since sustained a significant following among fans and scholarly audiences through its recent migration to online streaming services like Netflix. The considerable media attention garnered by the 20th anniversary of the series premiere demonstrates this continued cultural relevance.¹ Yet the eponymous heroine is—to borrow Buffy’s own words—“carbon dated” (“Welcome to the Hellmouth”). She remains an icon of Girl Power, embodying the distinctive aesthetics and politics of 1990s mainstream feminism—an evident counterweight to the patriarchal hegemony of preceding young-adult supernatural dramas.

Zmieniający się paradygmat opowiadania we współczesnych serialach grozy

Od czasu emisji serialu Rodzina Soprano (The Sopranos, 1999–2007) można zaobserwować nowy etap w historii kinematografii, popularnie nazywany „złotym okresem telewizji”. Główną jego cechą są seriale złożone narracyjnie. Twórcy tych utworów korzystają z nowych środków stylistycznych, a także eksperymentują z ukonstytuowanymi od początku istnienia telewizji schematami narracyjnymi. W artykule podjęto tematykę serialowych horrorów, które zalicza się właśnie do produkcji złożonych narracyjnie. Na przykładzie wybranych sezonów popularnych amerykańskich seriali grozy: Buffy, postrach wampirów (Buffy the Vampire Slayer, 1997–2003), Żywe trupy (The Walking Dead, 2010–), American Horror Story (2011–) i Channel Zero (2016–2018) oraz serialu amerykańsko-angielskiego Dom grozy (Penny Dreadful, 2014–2016) omówiono kwestię zmian w strategiach narracyjnych tychże seriali. Szukano odpowiedzi na następujące pytania: czy współczesne seriale grozy przeszły podobną metamorfozę jak dramaty jakościowe i na czym ta zmiana polega? Czy występują postmodernistyczne kolaże, zakłócenia w warstwie temporalnej linii narracyjnych? Czy twórcy wplatają nowatorskie rozwiązania, podążając za myślą formalistów rosyjskich, w struktury narracyjne? I w końcu czy można mówić o nowym typie seriali horrorów, czy są to jedynie powielone wzorce, które wcześniej występowały w serialowym dyskursie grozy?

Innovation on screen

This study explores marked affixation as a possible cue for characterization in scripted television dialogue. The data used here is the newly compiled TV Corpus, which encompasses over 265 million words in its North American English context. An initial corpus-based analysis quantifies the innovative use of affixes in word-formation processes across the corpus to allow for comparison with a following character analysis, which investigates how derivational word-formation supports characterization patterns within a specific series, Buffy the Vampire Slayer. For this, a list of productive prefixes (e.g. de-, un-) and suffixes (e.g. -y, -ish) is used to elicit relevant contexts. The study thus combines two approaches to word-formation processes in scripted contexts. On a large scale, it shows how derivational neologisms are spread across TV dialogue and on a much smaller scale, it highlights particular instances where these neologisms are used to aid character construction.

Libertarianism in Pop Culture:

Television drama is an important tool to present hypothetical scenarios and imagine various ways to deal with them, while testing the viability of ethical theories that could guide moral judgements and practical decisions made in real life. Buffy the Vampire Slayer (1997-2003) left an important legacy in Popular Culture captivating viewers worldwide and still being relevant 20 years later. The aim of this article is to revisit Buffy’s Season 4 and analyze it through a libertarian perspective. Over this season, a great number of relevant subjects are discussed, such as the form and function of the state, its relationship with society, the subversion of public authorities and the morality of law and punishment. It is expected that the successful adoption of libertarian ethics and principles to understand this TV show might bring out Libertarianism as a valuable philosophical alternative to be taken into account when looking for solutions to current issues.