Correlation of Cerebral and Subcutaneous Glycerol in Severe Traumatic Brain Injury and Association with Tissue Damage

Background This study is a substudy of a prospective consecutive double-blinded randomized study on the effect of prostacyclin in severe traumatic brain injury (sTBI). The aims of the present study were to investigate whether there was a correlation between brain and subcutaneous glycerol levels and whether the ratio of interstitial glycerol in the brain and subcutaneous tissue (glycerolbrain/sc) was associated with tissue damage in the brain, measured by using the Rotterdam score, S-100B, neuron-specific enolase (NSE), the Injury Severity Score (ISS), the Acute Physiology and Chronic Health Evaluation Score (APACHE II), and trauma type. A potential association with clinical outcome was explored. Methods Patients with sTBI aged 15–70 years presenting with a Glasgow Coma Scale Score ≤ 8 were included. Brain and subcutaneous adipose tissue glycerol levels were measured through microdialysis in 48 patients, of whom 42 had complete data for analysis. Brain tissue damage was also evaluated by using the Rotterdam classification of brain computed tomography scans and the biochemical biomarkers S-100B and NSE. Results In 60% of the patients, a positive relationship in glycerolbrain/sc was observed. Patients with a positive correlation of glycerolbrain/sc had slightly higher brain glycerol levels compared with the group with a negative correlation. There was no significant association between the computed tomography Rotterdam score and glycerolbrain/sc. S-100B and NSE were associated with the profile of glycerolbrain/sc. Our results cannot be explained by the general severity of the trauma as measured by using the Injury Severity Score or Acute Physiology and Chronic Health Evaluation Score. Conclusions We have shown that peripheral glycerol may flux into the brain. This effect is associated with worse brain tissue damage. This flux complicates the interpretation of brain interstitial glycerol levels. We remind the clinicians that a damaged blood–brain barrier, as seen in sTBI, may alter the concentrations of various substances, including glycerol in the brain. Awareness of this is important in the interpretation of the data bedside as well in research.

Depuración del lactato y mortalidad en residentes de la gran altitud con trauma grave

Introducción: Diversos estudios reportan que la depuración del lactato está asociado a la mortalidad en los pacientes críticos. Se describe la relación entre la depuración del lactato y la normalización del lactato con la mortalidad en los pacientes residentes de la gran altitud con trauma grave. Por lo cual es importante conocer la mortalidad de los pacientes con trauma grave en la altitud y la distribución lesional del trauma grave en la altitud. Material y Métodos: Estudio de cohorte, retrospectivo, realizado en una unidad de cuidados intensivos a 4,150 “msnm” en pacientes que ingresaron por trauma grave. Los criterios de inclusión fueron: a) Diagnóstico de trauma grave. b) Injury severity score mayor a 16. c) Presencia del resultado del análisis del lactato al ingreso y a las 6 horas en UCI y d) Residente de la altitud desde los 12 años. Se excluyeron los pacientes con historias clínicas incompletas y no legibles. Resultados: Se incluyeron 160 pacientes, Mortalidad del 15%, 65% de las lesiones fueron por trauma encefálico grave. En el grupo de supervivientes (n=136), la depuración de lactato fue del 52,27% y en el grupo de fallecidos fue 21,38%. En relación a la normalización (lactato< 2 mmol/L), el grupo de supervivientes tuvo 47% frente a 1% de los fallecidos. Conclusiones: La depuración de lactato y la normalización del lactato a las 6 seis horas son factores de protección para disminuir la mortalidad por trauma grave. La mortalidad por trauma grave es 15%. El trauma encefálico grave fue la lesión más frecuente.

Τραυματικοί θάνατοι στην Ελλάδα

Το τραύμα αποτελεί μείζον υγειονομικό πρόβλημα σε παγκόσμια κλίμακα. Η αποτελεσματική πρόληψη και αντιμετώπισή του βασίζεται στην κατανόηση του προβλήματος μέσω κατάλληλων επιδημιολογικών και υψηλής ποιότητας ερευνητικών δεδομένων. Σε απάντηση αυτής της αναγκαιότητας, στις αναπτυγμένες χώρες ιδρύθηκαν και είναι σε λειτουργία εθνικές και τοπικές βάσεις καταγραφής δεδομένων τραύματος. Η λειτουργία τους είναι απαιτητική σε πόρους και οικονομικό κόστος. Στην Ελλάδα αντίστοιχες προσπάθειες συστηματικής εκτίμησης της ποιότητας αντιμετώπισης των τραυματιών αποδείχθηκαν περιορισμένες τόσο σε εύρος κάλυψης πληθυσμού όσο και σε διάρκεια σε βάθος χρόνου. Στην παρούσα μελέτη παρουσιάζεται η διαδικάσια ίδρυσης, λειτουργίας και απόδοσης μίας μη κρατικής βάσης δεδομένων τραύματος, που περιλαμβάνει δεδομένα από θανατηφόρους τραυματισμούς κυρίως από την ευρύτερη περιοχή της Αττικής, αξιοποιώντας το αρχείο της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών. Τα Ιατροδικαστικά αρχεία αποτελούν σημαντική και συνεχή πηγή πληροφοριών για τραυματικούς θανάτους σε εθνικό επίπεδο, αφού η Ελληνική νομοθεσία επιβάλλει τη διένεργεια Ιατροδικαστικής εξέτασης στο σύνολο αυτών των θυμάτων. Η βάση δεδομένων γνωστή ως Attica-Trauma Audit and Research Autopsy-Based Registry είναι μία ηλεκτρονική βάση Microsoft Access, όπου συγκεντρώθηκαν ανώνυμα στοιχεία 9.266 διαδοχικών τραυματικών θανάτων της δεκαετίας μεταξύ 1 Ιανουαρίου 1996 και 31 Δεκεμβρίου 2005. Από το υλικό της βάσης δεδομένων έχουν δημοσιευτεί μέχρι τώρα δέκα πλήρεις μελέτες σε διεθνή ιατρικά περιοδικά του Pubmed, καθώς και πλήθος περιλήψεων σε διεθνείς και Ελληνικές επιστημονικές εκδηλώσεις. Οι κατηγορίες των συλλεχθέντων πληροφοριών βασίστηκαν στη μεθοδολογία των διεθνών βάσεων καταγραφής τραύματος της ίδιας περιόδου. Πηγές πληροφοριών αποτελέσαν τα έγγραφα των Ιατροδικαστικών φακέλων. Χρησιμοποιήθηκε η International Classification of Diseases 9th Revision (ICD-9) για την περιγραφή των συνθηκών του τραυματισμού, και η Abbreviated Injury Scale 1990 Revision (AIS90) για την περιγραφή των ανατομικών κακώσεων και τον υπολογισμό του Injury Severity Score (ISS). Παρουσιάζεται το σύνολο των επιδημιολογικών στοιχείων της βάσης καταγραφής, ανά κατηγορία δεδομένων, και σύμφωνα με τα πρότυπα ανάλυσης και παρουσιάσης των αποτελεσμάτων των διεθνών βάσεων καταγραφής τραύματος. Ακολουθούν ειδικές αναλύσεις για τους συχνότερους μηχανισμούς τραυματισμού: ατυχήματα μέσων μεταφοράς, οδικά τροχαία ατυχήματα, πτώσεις, διατιτραίνοντες τραυματισμοί. Δύο επιπλέον ειδικές αναλύσεις, που έχουν παρουσιαστεί στην ιατρική κοινότητα, ολοκληρώνουν τη διαδικασία της απόδοσης των δεδομένων: 1) τα κατάγματα του μηριαίου ως δείκτης βαρύτητας του τραυματισμού από οδικά τροχαία ατυχήματα, 2) η επίπτωση, οι παράγοντες κινδύνου και ο πιθανός χρόνος επέλευσης της μετατραυματικής Πνευμονικής Εμβολής στους θανατηφόρους τραυματισμούς. Η πλειονότητα των θυμάτων ήταν άρρενες (73,7%) με διάμεση ηλικία τα 36 έτη. Η πλειοψηφία των θανάτων συνέβει ως αποτέλεσμα οδικών τροχαίων ατυχημάτων (54,4%), ακολουθούμενα από τα θύματα πτώσεων (20,8%) και αυτά των διατιτραίνοντων μηχανισμών (10,1%). Η διάμεση τιμή του ISS ήταν 35 και 94,3% των θυμάτων είχαν ISS≥16 (βαρύς τραυματισμός). Ο χρόνος επέλευσης του θανάτου ακολούθησε μία τρικόρυφη κατανομή και 58,8% των θανάτων συνέβησαν σε προνοσοκομειακό επίπεδο με διάμεσο χρόνο διακομιδής τα 40 λεπτά. Τα κατάγματα μηριαίου στα πλαίσια οδικών τροχαίων ατυχημάτων σχετίστηκαν με υψηλότερη βαρύτητα τραυματισμού, όπως εκφράστηκε στις υψηλότερες τιμές ISS και στον βραχύτερο χρόνο μετατραυματικής επιβίωσης, καθώς και με κακώσεις του θώρακα, των κοιλιακών σπλάγχνων και σκελετικές κακώσεις των άνω και κάτω άκρων και του πυελικού δακτυλίου. Η επίπτωση της μετατραυματικής Πνευμονικής Εμβολής ήταν 4,3%, με πιθανό χρόνο επέλευσης από 0,66 ημέρες έως 3,5 μήνες. Παράγοντες κινδύνου που σχετίστηκαν θετικά με την εμφάνιση μετατραυματικής Πνευμονικής Εμβολής ήταν οι Δευτερογενείς θάνατοι και οι σκελετικές κακώσεις του πυελικού δακτυλίου. Στο τελευταίο τμήμα της παρούσας μελέτης παρουσιάζεται η εμπειρία της ομάδας εργασίας από την ανάπτυξη και τη λειτουργία της βάσης καταγραφής, στα πλαίσια της πιθανής μελλοντικής δημιουργίας αντίστοιχων προγραμμάτων επιτήρησης τραυματικών θανάτων σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο. Τα πνευματικά δικαιώματα που απορέουν από την Attica-Trauma Audit and Research Autopsy-Based Registry ανήκουν στον εμπνευστή και Ιδρυτή (Founder) της Βάσης, Καθηγητή Ιορδάνη Παπαδόπουλο.

Risk factors for ventilator-associated pneumonia in trauma patients with torso injury: a retrospective single-center study

Objective We aimed to identify the risk factors for ventilator-associated pneumonia in patients admitted to critical care after a torso injury. Methods We retrospectively evaluated 178 patients with torso injury aged >15 years who were intubated in the emergency room and placed on a mechanical ventilator after intensive care unit (ICU) admission, survived for >48 hours, had thoracic and/or abdominal injuries, and had no end-stage renal disease. We compared clinico-laboratory variables between ventilator-associated pneumonia (n = 54, 30.3%) and non-ventilator-associated pneumonia (n = 124, 69.7%) groups. Risk factors for ventilator-associated pneumonia were assessed using multivariable logistic regression analysis. Results Ventilator-associated pneumonia was associated with a significantly longer stay in the ICU (11.3 vs. 6.8 days) and longer duration of mechanical ventilation (7 vs. 3 days). Injury Severity Score (adjusted odds ratio [AOR]: 1.048; 95% confidence interval [CI]: 1.008–1.090), use of vasopressors (AOR: 2.541; 95% CI: 1.121–5.758), and insertion of a nasogastric tube (AOR: 6.749; 95% CI: 2.397–18.999) were identified as independent risk factors of ventilator-associated pneumonia. Conclusion Ventilator-associated pneumonia in patients with torso injury who were admitted to the ICU was highly correlated with Injury Severity Score, use of vasopressors, and insertion of a nasogastric tube.

In Relation to Morbidity, Mortality, and Hospital Stay, Determine the Predictive Value of Injury Severity Scores in Road Traffic Accidents

Objective: The purpose of this study is to calculate the predictive value of injury severity score in relation to morbidity; mortality and hospital stay of patients following road traffic accidents. Study Design: Retrospective cohort study Place and Duration: Study was conducted at the department of General Surgery, Saidu Teaching hospital Swat, Jinnah Hospital Lahore and Bakhtawar Amin Memorial Trust Hospital Multan for duration six months from June 2020 to December 2020. Methods: Total eighty patients of both genders were presented in this study. Patients with ages 18-70 years had injury because of road traffic accidents were included. Informed written consent was taken from all the patients for detailed demographics included age, sex, body mass index and type of injury. Patients were admitted in emergency ward for initial treatment. Outcomes were calculated in terms of predictive value of injury severity score in relation to morbidity, mortality and hospital stay of patients. Abbreviated injury scale (AIS) score was used to analyze severity score. SPSS 20.0 version was used to analyze complete data. Results: Majority of the patients 55 (68.8%) were males and 25 (31.2%) were females. Mean age of the patients was 30.17±3.55 years with mean BMI 24.13±6.71 kg/m2. 45 (56.3%) patients were literate and 60 (75%) cases were from urban areas. Motorcycle was the most common cause of trauma found in 48 (60%) patients followed by car accidents in 18 (22.5%) and 14 (17.5%) trauma were because of cycle or other traffic. Legs and arms fractures were the most common injuries found in 32 (40%) and 25 (31.3%) followed by head fractures in 23 (28.8%) cases. Mean injury severity score was 54.07±3.64. Mean hospital stay was 3.12±4.37 days. Rate of mortality was high found in 19 (23.8%) cases. Conclusion: We concluded in this study that the injury severity score among traumatic patients were significantly high with rate of mortality and limb fractures were the most common injury found. Injury severity score is becoming more widely accepted as a predictor of mortality. Keywords: Road Traffic Accident, Injury Severity Score, Mortality, Limb Fracture

Applicability of Anatomic and Physiologic Scoring Systems for the Prediction of Outcome in Polytraumatized Patients with Blunt Aortic Injuries

Background: Most patients with blunt aortic injuries, who arrive alive in a clinic, suffer from traumatic pseudoaneurysms. Due to modern treatments, the perioperative mortality has significantly decreased. Therefore, it is unclear how exact the prediction of commonly used scoring systems of the outcome is. Methods: We analyzed data on 65 polytraumatized patients with blunt aortic injuries. The following scores were calculated: injury severity score (ISS), new injury severity score (NISS), trauma and injury severity score (TRISS), revised trauma score coded (RTSc) and acute physiology and chronic health evaluation II (APACHE II). Subsequently, their predictive value was evaluated using Spearman´s and Kendall´s correlation analysis, logistic regression and receiver operating characteristics (ROC) curves. Results: A proportion of 83% of the patients suffered from a thoracic aortic rupture or rupture with concomitant aortic wall dissection (54/65). The overall mortality was 24.6% (16/65). The sensitivity and specificity were calculated as the area under the receiver operating curves (AUC): NISS 0.812, ISS 0.791, APACHE II 0.884, RTSc 0.679 and TRISS 0.761. Logistic regression showed a slightly higher specificity to anatomical scoring systems (ISS 0.959, NISS 0.980, TRISS 0.957, APACHE II 0.938). The sensitivity was highest in the APACHE II with 0.545. Sensitivity and specificity for the RTSc were not significant. Conclusion: The predictive abilities of all scoring systems were very limited. All scoring systems, except the RTSc, had a high specificity but a low sensitivity. In our study population, the RTSc was not applicable. The APACHE II was the most sensitive score for mortality. Anatomical scoring systems showed a positive correlation with the amount of transfused blood products.