KẾT QUẢ PHẪU THUẬT NỘI SOI CHỈNH HÌNH VÁCH NGĂN MŨI CÓ SỬ DỤNG MEROCEL CÓ ỐNG THÔNG

Mục tiêu nghiên cứu: Kết quả phẫu thuật nội soi chỉnh hình vách ngăn mũi có sử dụng Merocel có ống thông. Thiết kế nghiên cứu: tiến cứu. Nơi thực hiện: Bệnh viện đại học y Hà Nội từ 9/2020 đến 8/2021. Đối tượng: 23 bệnh nhân được chẩn đoán là dị hình vách ngăn, được phẫu thuật nội soi chỉnh hình vách ngăn mũi có sử dụng merocel có ống thong. Kết quả: Sau phẫu thuật 24h, 23/23 bệnh nhân thở được qua merocel có ống thông, đau hốc mổ gặp ở 19/23 bệnh nhân với điểm VAS trung bình là 2.78 ± 1.88. Không có bệnh nhân nào mất ngửi, đau tai, ù tai. Không có bệnh nhân nào có biến chứng tụ máu vách ngăn, nhiễm trùng, có 1 bệnh nhân chảy máu ngay sau phẫu thuật chiếm tỉ lệ 4.3%. Kết luận: Nội soi chỉnh hình vách ngăn có sử dụng merocel có ống thông đạt được kết quả tốt, bệnh nhân có thể thở bằng mũi qua ống thông, do vậy làm giảm các triệu chứng khó chịu (đau đầu, ho, ù tai…) giúp nâng cao chất lượng điều trị cho bệnh nhân.

Social Media Analysis during Covid-19: A Systematic Review

In 2020 and 2021, during thisepidemic period, communication has never been so easy in human history. Social media plays an important role in disseminating information. Yet, there are many pros and cons challenges, and false information to consider. The use of these resources can help to quickly disseminate valuable information, findings in specific new research, exchange guidelines for analysis, treatment, and compliance, and also comparisons of various methods around the world. It is recommended that we follow certain guidelines when sharing information on social networks during COVID19, to use these resources effectively and efficiently. This study highlighted the review o-19 and encouraged further efforts to clarify this field of research.

O símile na poesia mélica arcaica

Este artigo tem como principal objetivo discutir a construção e as funções do símile na poesia mélica arcaica. Para tanto, são apresentados alguns de seus aspectos formais e selecionou-se um corpus composto de um poema completo, o Epinício 5 de Baquílides (Maehler), e três fragmentos: o 96 de Safo (Voigt), o 19 de Estesícoro (Davies & Finglass) e o S151 de Íbico (Davies). Ao longo da argumentação, foram consideradas as dificuldades de análise desses símiles, geradas pelo estado fragmentário das canções e pelas diversas possibilidades de performance, e as particularidades das composições, que podem trazer tanto a linguagem poética tradicional do período, presente também nos poemas épicos, quanto imagens e mitos da tradição ressignificados.

On Dokuzuncu Yüzyılın İlk Yarısında Osmanlılarda Medrese Çevrelerinde Modern Astronomi

Teleskobun bilimsel amaçlarla kullanılması Güneş Sistemi’nin yapısına dair bilgimizi önemli ölçüde değiştirdi. On dokuzuncu yüzyılın ortalarına gelindiğinde kadim dönemlerden beri bilinen beş gezegene iki yeni gezegen, bir düzine asteroid ve onlarca uydu ilave edilmişti. Batı’da meydana gelen bu gelişmelere sırtını dönmeyen Osmanlı bilim çevreleri bunları eserlerine yansıttılar. Ancak güncel bilginin aktarımıyla ilgili temel tez, bu aktarımın esasen modern eğitim kurumları tarafından yapıldığı ve hızının da çok yüksek olmadığı yönündedir. Özellikle medrese çevresi söz konusu olduğunda bu iddia daha da güçlü bir şekilde dile getirilmektedir. Literatürde modern dönemde keşfedilen iki yeni gezegen olan Uranüs ve Neptün’den bahseden medrese çevrelerindeki ilk eserin 1857’den sonraki bir tarihte yazılan Abdullah Şükrî b. Abdülkerim Konevî’nin (ö. 19. Yüzyıl) Tenkîhu’l-İşkâl’i olduğu ifade edilir. Bu, Uranüs için 76, Neptün için ise en az 11 yıllık bir gecikme demektir. Bu makale Uranüs ve Neptün’den bahseden ilk çalışmaların modern eğitim kurumları kökenli olmadığını ayrıca bilgi aktarımında sözü edildiği kadar gecikmenin meydana gelmediğini göstermeyi amaçlamaktadır. Çalışmamızda Uranüs’ten bahseden ilk eserin medrese çevrelerinden Kuyucaklızâde Muhammed Âtıf’ın (ö. 1263/1847) 1831’de kaleme aldığı Teshîlü’l-idrâk, Neptün’den bahseden ilk çalışmanın ise yine medrese Hayâtîzâde Seyyid Şeref Halil’in (ö. 1267/1851) 1848 tarihinde basılan ancak 1847’de kaleme alınan Efkâru’l-ceberût adlı eseri olduğu gösterilmiştir. Böylelikle üzerinde büyük oranda ittifak bulunan tezin bu örneklerden hareketle sorgulanmaya başlaması umulmaktadır.