Η υποκλασματική ακτινοθεραπεία με διαμορφούμενης έντασης δέσμες στον καρκίνο του προστάτη

Εισαγωγή: Ο καρκίνος του προστάτη είναι μια νόσος με μεγάλη ευαισθησία στη τροποποίηση της ακτινοθεραπευτικής δόσης ανά συνεδρία, συγκεκριμένα στην αύξηση αυτής, μια τεχνική που ονομάζεται υποκλασματοποίηση. Η υποκλασματοποίηση μπορεί να οδηγήσει εκλεκτικά σε μεγαλύτερη αύξηση της συνολικά χορηγούμενης δόσης στον προστάτη σε σύγκριση με τα γειτονικά υγιή όργανα, οδηγώντας έτσι σε μείωση του συνολικού χρόνου θεραπείας, με πιθανώς μεγαλύτερο θεραπευτικό όφελος και χωρίς αύξηση των παρενεργειών. Σε αυτή τη μελέτη παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα της σύγκρισης τοξικότητας μεταξύ ενός σχήματος υποκλασματοποίησης (Hypofractionationated Radiation Therapy, HRT) με 2.25 Gy / συνεδρία (Gy/fr) και συνολική δόση 72 Gy και ενός σχήματος συμβατικής κλασματοποίησης (Conventional Radiation Therapy, CRT) 74 Gy με 2 Gy / συνεδρία. Μέθοδοι: Στη μελέτη μας συμπεριλάβαμε ασθενείς ηλικίας 18-85 ετών με εντοπισμένο καρκίνο του προστάτη σταδίου cT1c-T3bN0M0 οι οποίοι υποβλήθηκαν σε εξωτερική ακτινοθεραπεία μόνο στον προστάτη και τις σπερματοδόχες κύστεις με ή χωρίς ταυτόχρονη ορμονοθεραπεία. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν μεταξύ του βραχέως σχήματος υποκλασματοποίησης (σκέλος 1) και της συμβατική κλασματοποίησης (σκέλος 2). Καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν η επίδραση της θεραπείας στην πρώιμη και όψιμη τοξικότητα από το γαστρεντερικό (gastrointestinal, GI) και το ουροποιητικό (genitourinary, GU) η οποία αξιολογήθηκε με το σύστημα βαθμονόμησης ανεπιθύμητων αντιδράσεων του Οργανισμού Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας (Radiation Therapy Oncology Group, RTOG) και με ατομικά ερωτηματολόγια αξιολόγησης της ποιότητας ζωής του ασθενούς (Expanded Prostate Index Composite, EPIC). Αποτελέσματα: Στη μελέτη εντάχθηκαν συνολικά 139 ασθενείς, από τους οποίους 72 ανήκαν στο σκέλος 1 και 67 στο σκέλος 2. Στα 4 έτη μετά την έναρξη της μελέτης 23 ασθενείς (31.9 %) από το σκέλος 1 και 21 (31.3 %) από το σκέλος 2 εκδήλωσαν οξεία τοξικότητα βαθμού ≥2 από το ουροποιητικό (p=0.79). Οι αντίστοιχες τιμές για το γαστρεντερικό ήταν 15 (20.8 %) και 12 (17.9 %) (p=0.6). Σχετικά με την όψιμη τοξικότητα, ούτε εκεί εντοπίστηκε διαφορά μεταξύ των σκελών με τις αντιδράσεις στο σκέλος της υποκλασματοποίησης από το ουροποιητικό βαθμού ≥2 να καταγράφονται σε 8 ασθενείς (11.1 %) έναντι 7 (10.4 %) για τη συμβατική κλασματοποίηση (p=0.92). Από το γαστρεντερικό οι όψιμες αντιδράσεις παρατηρήθηκαν σε 8 ασθενείς (11.1 %) στο σκέλος 1 και 8 (11.9 %) στο σκέλος 2 (p=0.88). Στην πολυπαραγοντική cox παλινδρόμηση, εντοπίστηκε συσχέτιση της χρήσης ορμονοθεραπείας με τις όψιμες παρενέργειες από το γαστρεντερικό (p=0.016), ενώ η οξεία τοξικότητα από το GU και GI ήταν προβλεπτικός παράγοντας αντίστοιχης όψιμης τοξικότητας (p=0.006 και 0.001 αντίστοιχα). Σχετικά με την ποιότητα ζωής δεν εντοπίστηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ HRT και CRT. Συμπέρασμα: Η υποκλασματοποιημένη ακτινοθεραπεία με 2.25 Gy/συνεδρία δεν οδήγησε σε αύξηση των ανεπιθύμητων ενεργειών ούτε σε επιδείνωση της ποιότητας ζωής. Το παραπάνω σχήμα μπορεί επομένως να θεωρηθεί ασφαλές για τους ασθενείς, με αποδεκτά επίπεδα οξείας και χρόνιας τοξικότητας και βραχύτερη συνολική διάρκεια της θεραπείας.

Patient-reported sexual outcomes and potency following proton therapy for the management of prostate cancer.

160 Background: The present study investigates sexual outcomes and potency rates in men treated with proton therapy for prostate cancer. Methods: Between 2006 and 2010, 1063 men were treated with proton therapy alone (no androgen deprivation therapy) for prostate cancer at University of Florida on an IRB approved outcomes tracking protocol. 99% of men were treated with 78-82 Gy (RBE). The expanded prostate index composite (EPIC) was collected prior to treatment and every 6-12 months after treatment. Potency was defined by question 59 of the EPIC, “How would you describe the usual Quality of your erections during the last 4 weeks”, where an answer of “firm enough for intercourse” was considered potent, while any other answer was considered “impotent”. Results: The EPIC was answered by 97%, 89%, 88%, and 84% at baseline, 6 months, 1 year, and 2 years after treatment. The median sexual summary (SS), sexual function (SF), sexual bother (SB) scores and potency over time are listed in the Table. A restricted analysis of SS, SF, SB and potency rates adjusted to baseline sexual score of 100 (best score) or potency is also included in the Table. Multiple logistic regression of 2 year impotency rate showed that age (<65 vs >=65, p=0.004) and baseline SS score (<68 vs68-99 vs100, p<0.0001) were significant prognostic factors. Among men with baseline potency (n=687), two years following treatment potency rates were 48% if the patient had baseline SS score of <=67 , 68% if the patient had a baseline SS score of 68 to 99 and 84% if their SS score at baseline was 100. Among just men with baseline SS of 100 (n=119), 87% of those age <65 were potent at 2 years, while 78% men age>=65 were potent at 2 years. Conclusions: Although sexual scores and potency decline following proton therapy, men with excellent baseline sexual function have very high rates of potency 2 years following treatment. Longer follow-up is needed. [Table: see text]

Erectile function following proton therapy for prostate cancer in men 60 years and younger.

49 Background: A recent investigation into male sexual health and function provided comparative data on sexual function in men treated with EBRT, prostatectomy, and brachytherapy using the PROSTQA database. However, there was a disproportionate percentage of men below 60 years old in the EBRT (N=34, 14%) and brachytherapy (N=54, 21%) subsets compared with surgery (N=249, 49%). Thus, we investigated erectile dysfunction (ED) in young men treated with proton therapy (PT). Methods: 190 men, 60 years old or younger were treated for prostate cancer with definitive PT without androgen deprivation therapy (ADT) on a University of Florida Proton Therapy Institute IRB-approved protocol. Before treatment and q 6 months, men answered the Expanded Prostate Index Composite (EPIC) questionnaire. Men were excluded from analysis because of lack of baseline EPIC (n=10) or follow up EPIC at 2 years (n=23), leaving 157 men for analysis. Potency was defined as a positive response to having “erections firm enough for intercourse,” and sexual function (SF) scores were calculated for EPIC-26. Results: Potency rates prior to treatment and 2 years following treatment were 89% and 72%, respectively. A multivariate analysis showed that dose >78 CGE (p=0.0141) and baseline SF score (p=0.0002) were significantly associated with potency outcome. Potency rates by risk factor stratification are reported in the table. Conclusions: The present study results suggest comparable potency rates following PT in younger men with data recently reported for prostatectomy. We are currently working to provide additional information on potency rates following PT for patients facing these difficult treatment decisions. [Table: see text]