Status of searches for electroweak-scale supersymmetry after LHC Run 2

The second period of datataking at the Large Hadron Collider (LHC) has provided a large dataset of proton–proton collisions that is unprecedented in terms of its centre-of-mass energy of 13 TeV and integrated luminosity of almost 140 fb[Formula: see text]. These data constitute a formidable laboratory for the search for new particles predicted by models of supersymmetry. The analysis activity is still ongoing, but a host of results on supersymmetry had already been released by the general purpose LHC experiments ATLAS and CMS. In this paper, we provide a map into this remarkable body of research, which spans a multitude of experimental signatures and phenomenological scenarios. In the absence of conclusive evidence for the production of supersymmetric particles we discuss the constraints obtained in the context of various models. We finish with a short outlook on the new opportunities for the next runs that will be provided by the upgrade of detectors and accelerator.

Search for the radiative $$ {\Xi}_b^{-} $$ → Ξ−γ decay

The first search for the rare radiative decay $$ {\Xi}_b^{-} $$ Ξ b − → Ξ−γ is performed using data collected by the LHCb experiment in proton-proton collisions at a center-of-mass energy of 13 TeV, corresponding to an integrated luminosity of 5.4 fb−1. The $$ {\Xi}_b^{-} $$ Ξ b − → Ξ−J/ψ channel is used as normalization. No $$ {\Xi}_b^{-} $$ Ξ b − → Ξ−γ signal is found and an upper limit of $$ \mathcal{B} $$ B ($$ {\Xi}_b^{-} $$ Ξ b − → Ξ−γ) < 1.3 × 10−4 at 95% confidence level is obtained.

Quantum gravity on the black hole horizon

We study scattering on the black hole horizon in a partial wave basis, with an impact parameter of the order of the Schwarzschild radius or less. This resembles the strong gravity regime where quantum gravitational effects appear. The scattering is governed by an infinite number of virtual gravitons exchanged on the horizon. Remarkably, they can all be summed non-perturbatively in ħ and γ ∼ MPl/MBH. These results generalise those obtained from studying gravitational backreaction. Unlike in the eikonal calculations in flat space, the relevant centre of mass energy of the collisions is not necessarily Planckian; instead it is easily satisfied, s » γ2$$ {M}_{\mathrm{Pl}}^2 $$ M Pl 2 , for semi-classical black holes. The calculation lends further support to the scattering matrix approach to quantum black holes, and is a second-quantised generalisation of the same.

Dark Matter Realism

According to the standard model of cosmology, $$\Lambda $$ Λ CDM, the mass-energy budget of the current stage of the universe is not dominated by the luminous matter that we are familiar with, but instead by some form of dark matter (and dark energy). It is thus tempting to adopt scientific realism about dark matter. However, there are barely any constraints on the myriad of possible properties of this entity—it is not even certain that it is a form of matter. In light of this underdetermination I advocate caution: we should not (yet) be dark matter realists. The “not(-yet)-realism” that I have in mind is different from Hacking’s (Philos Sci 56 (4), 555–581, 1989) anti-realism, in that it is semantic rather than epistemological. It also differs from the semantic anti-realism of logical empiricism, in that it is naturalistic, such that it may only be temporary and does not automatically apply to all other unobservables (or even just to all other astronomical unobservables, as with Hacking’s anti-realism). The argument is illustrated with the analogy of the much longer history of the concept of a gene, as the current state of the concept of dark matter resembles in some relevant ways that of the early concept of genes.

Offline computing resources for FCC-ee and related challenges

The international Future Circular Collider (FCC) study aims at designing $$\mathrm {pp}$$ pp , $$\mathrm {e^{+}e^{-}}$$ e + e - , $$\mathrm {e^{\pm }p}$$ e ± p colliders to be built in a new 100-km tunnel in the Geneva region. The electroweak, Higgs and top factory (FCC-ee) is designed to provide collisions at a centre-of-mass energy range between 90 (Z-pole) and 365 GeV ($$\mathrm {t}\bar{\mathrm {t}}$$ t t ¯ ) and unprecedented integrated luminosities, producing huge amounts of data which will pose significant challenges to data processing. In this study, we discuss the needs in terms of storage and CPU for the diverse phases of the project, and the possible solutions mostly based on the models developed for HL-LHC.

Thermodynamic Definitions of Temperature and Kappa and Introduction of the Entropy Defect

This paper develops explicit and consistent definitions of the independent thermodynamic properties of temperature and the kappa index within the framework of nonextensive statistical mechanics and shows their connection with the formalism of kappa distributions. By defining the “entropy defect” in the composition of a system, we show how the nonextensive entropy of systems with correlations differs from the sum of the entropies of their constituents of these systems. A system is composed extensively when its elementary subsystems are independent, interacting with no correlations; this leads to an extensive system entropy, which is simply the sum of the subsystem entropies. In contrast, a system is composed nonextensively when its elementary subsystems are connected through long-range interactions that produce correlations. This leads to an entropy defect that quantifies the missing entropy, analogous to the mass defect that quantifies the mass (energy) associated with assembling subatomic particles. We develop thermodynamic definitions of kappa and temperature that connect with the corresponding kinetic definitions originated from kappa distributions. Finally, we show that the entropy of a system, composed by a number of subsystems with correlations, is determined using both discrete and continuous descriptions, and find: (i) the resulted entropic form expressed in terms of thermodynamic parameters; (ii) an optimal relationship between kappa and temperature; and (iii) the correlation coefficient to be inversely proportional to the temperature logarithm.

Feasibility study of measuring $$b\rightarrow s\gamma $$ photon polarisation in $$D^0\rightarrow K_1(1270)^- e^+\nu _e$$ at STCF

We report a sensitive study of measuring $$b\rightarrow s\gamma $$ b → s γ photon polarisation in $$D^{0}\rightarrow K_1(1270)^-e^+\nu _e$$ D 0 → K 1 ( 1270 ) - e + ν e with an integrated luminosity of $$\mathscr {L}$$ L = 1 ab$$^{-1}$$ - 1 at a center-of-mass energy of 3.773 GeV at a future Super Tau Charm Facility. More than 61,000 signals of $$D^{0}\rightarrow K_1(1270)^-e^+\nu _e$$ D 0 → K 1 ( 1270 ) - e + ν e are expected. Based on a fast simulation software package, the statistical sensitivity for the ratio of up-down asymmetry is estimated to be $$1.5\times 10^{-2}$$ 1.5 × 10 - 2 by performing a two-dimensional angular analysis in $$D^{0}\rightarrow K_1(1270)^-e^+\nu _e$$ D 0 → K 1 ( 1270 ) - e + ν e . Combining with measurements of up-down asymmetry in $$B\rightarrow K_1\gamma $$ B → K 1 γ , the photon polarisation in $$b\rightarrow s\gamma $$ b → s γ can be determined model-independently.

Search for resonnances in diJet and multijet events from proton-proton collisions at a center of mass energy of 13 TeV collected with the CMS detector at the CERN LHC

Στην διατριβή αυτή μελετάμε την αναζήτηση φυσικής πέραν του Καθιερωμένου Προτύπου, σε γεγονότα με αδρονικούς πίδακες στη τελική κατάσταση, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα του πειράματος CMS από συγκρούσεις πρωτονίου-πρωτονίου με ενέργεια κέντρου μάζας στα 13 TeV. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζουμε την ερευνα για αναζήτηση συντονισμών χρησιμοποιώντας γεγονότα με δύο αδρονικούς πίδακες στη τελική κατάσταση, μελετώντας το φάσμα της αναλλοίωτης μάζας τους χρησιμοποιώντας παραμετρικές μεθόδους για την περιγραφή της. Εν συνεχεία παρουσιάζουμε την τρέχουσα ανάλυση που αφορά στην αναζήτηση νέας φυσικής σε γεγονότα με τέσσερις αδρονικούς πίδακες στην τελική κατάσταση, ανά δύο προερχόμενοι από πιθανό νέο συντονισμό, που πραγματοποιείται για πρώτη φορά στον LHC. Αφορμή για την αναζήτηση αυτή έχει σταθεί το γεγονός με την υψηλότερη αναλλοίωτη μάζα στην πρώτη ανάλυση, που έχει χαμηλή πιθανότητα να προέρχεται από το κύριο υπόβαθρο της Κβαντικής Χρωμοδυναμικής. Και για τις δύο αναλύσεις, παρουσιάζουμε λεπτομερείς μελέτες της ποιότητας των συλλεγόμενων δεδομένων και της σταθερότητάς τους σαν συνάρτηση του χρόνου, καθώς και μελέτες για τον προσδιορισμό της απόδοσης του σκανδαλισμού. Μετά παρουσιάζουμε την βελτιστοποίηση των κριτηρίων επιλογής σήματος. Στην συνέχεια παρουσιάζουμε την εκτίμηση του κύριου υποβάθρου και των συστηματικών του αβεβαιοτήτων από τα πραγματικά δεδομένα μέσω προσαρμογών με χρήση εμπειρικών συναρτήσεων. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στις υψηλές μάζες (> 8 ΤeV) συντονισμών, που παρατηρείται και περίσσεια δεδομένων σε σχέση με την πρόβλεψη από το καθιερωμένο πρότυπο. Τα τελικά αποτελέσματα περιλαμβάνουν την εξαγωγή ανώτερων ορίων στην διαφορική ενεργό διατομή παραγωγής νέων σωματιδίων, αλλά και στην μάζα και την σταθερά σύζευξής τους χρησιμοποιώντας πλειάδα μοντέλων νέας φυσικής. Επιπρόσθετα, προσδιορίζονται και οι σημαντικότητες (τοπική και ολική) όπου παρατηρείται περίσσεια δεδομένων σε σχέση με την πρόβλεψη από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Παράλληλα με την ανάλυση φυσικής, παρουσιάζουμε αποτελέσματα σχετικά με τη διόρθωση της ενέργειας των αδρονικών καταιγισμών όλων των διαφορετικών τύπων, οι οποίες χρησιμοποιούνται από όλες τις αναλύσεις του πειράματος. Τέλος, δίνουμε την σύνοψη αλλά και τις δυνατότητες αυτών των αναζητήσεων με τα δεδομένα που αναμένονται για στην Run III (2022-2025) και τo High Luminosity LHC (2025-onwards).